Psychoterapia psychodynamiczna jest nurtem w psychoterapii, który uwzględnia istnienie nieświadomości. Zakłada, że różne problemy, wzorce zachowania i przeżywania znajdują się poza świadomością i mają korzenie w dzieciństwie, w relacjach z najważniejszymi osobami. Uświadomienie sobie swoich sposobów reagowania i przeżywania może pomóc zmienić te z nich, które są niekorzystne i powodują cierpienie. Efektem terapii może zatem być dokonywanie lepszych wyborów życiowych, lepsze rozumienie siebie i osiągnięcie poczucia autentyczności.

W psychoterapii dużą uwagę poświęca się interakcji pomiędzy terapeutą a pacjentem, ponieważ zakłada się, że ludzie w różnych relacjach odtwarzają swoje sposoby reagowania, w tym również w relacji terapeutycznej. Ponadto uwzględnia się to, że każdy człowiek jest niepowtarzalny, dlatego techniki są dostosowane do indywidualnych cech pacjenta.

Nie określa się z góry momentu zakończenia psychoterapii – jest on wspólnie ustalany przez pacjenta i terapeutę, jednak jest to raczej proces długoterminowy, ponieważ zmiana wzorców, które kształtowały się w tak długim czasie, również wymaga czasu.